Nok eit innlegg
Det var grusomt varmt. Trykkjande. Luftfuktigheita nærma seg 98%. I to dagar hadde han gått utan vatn. Lang i frå folk og midt blandt alle dei ville dyra såg han konturane av noko som kunne likne eit lyspungt. Det grove annsiktet, som ellers var prega av strabasane i dei to føregåande dagane, sprakk opp i noko som skulle likna eit smil. Grunna slangebite han hadde fått i høgreskulder likna det meir ei grimase.
Kva var det han såg? Han kunne knapt tru sine eigen auge! Reisendetre! Ein kvar raisanede sin draum. Han sett oppfarten. Motivert av veksten han hadde sett, trassa han kvistan som stakk djupt inn i dei frå før maltrakterte beina. Han ensa ikkje dei kvasse balden på trea som raspa han på overkroppen. Der var det! Midt i balandt alt han ikkje hadde nokon som helst kjensleg ovanfor, stod det han trong mest.
Han treiv fram kniven, og planta den ergjerrig i stammen. Presist, med ein presisjon Davy Crocket hadde misunna han. Nett det han måtte treffe. I same røyrsla hadde han fått fram glaset sitt i frå skinnskreppa. No sat han på huk og kunne ikkje tru det han såg. Varme ville aldeles ta livet av han. Det som no føregjekk var likevel nok til å halde mote oppe. Vatn kom rennande ut langs knivbladet. Med den størst presisjon ledsaga han dei edle dråpane ned i glaset sitt.
Då han hadde fått ut alt som var å hente, sette han glaset til munnen, og slurpa vatnet i seg. Det lindra. Det gjorde godt. Det gav han nye krefter. Motivert med tanken på kva som venta han dersom han klarde seg, tømde han dei siste dråpane i seg og fortsette...
Ville eigentelg berre mimre litt i frå den tida eg var i varmare strøk, og så fann eg desse bileta og tenkte det ikkje skada å være litt kreativ!
Kva var det han såg? Han kunne knapt tru sine eigen auge! Reisendetre! Ein kvar raisanede sin draum. Han sett oppfarten. Motivert av veksten han hadde sett, trassa han kvistan som stakk djupt inn i dei frå før maltrakterte beina. Han ensa ikkje dei kvasse balden på trea som raspa han på overkroppen. Der var det! Midt i balandt alt han ikkje hadde nokon som helst kjensleg ovanfor, stod det han trong mest.
Han treiv fram kniven, og planta den ergjerrig i stammen. Presist, med ein presisjon Davy Crocket hadde misunna han. Nett det han måtte treffe. I same røyrsla hadde han fått fram glaset sitt i frå skinnskreppa. No sat han på huk og kunne ikkje tru det han såg. Varme ville aldeles ta livet av han. Det som no føregjekk var likevel nok til å halde mote oppe. Vatn kom rennande ut langs knivbladet. Med den størst presisjon ledsaga han dei edle dråpane ned i glaset sitt.
Då han hadde fått ut alt som var å hente, sette han glaset til munnen, og slurpa vatnet i seg. Det lindra. Det gjorde godt. Det gav han nye krefter. Motivert med tanken på kva som venta han dersom han klarde seg, tømde han dei siste dråpane i seg og fortsette...
Ville eigentelg berre mimre litt i frå den tida eg var i varmare strøk, og så fann eg desse bileta og tenkte det ikkje skada å være litt kreativ!
4 Kommentarar:
Artig type glass å ha med seg på tur for en villmann som deg...
Fantastisk Tarzan! Take me with you!
In läderhosen, Jane
kvifor blir dykk ikkje samman. Dykk hadde blitt eit fullstendig unikt par:)
konge bilde... det øverste av deg!hehe
Legg inn en kommentar
<< Home