Surrealistiskt

Tore, Øystein, Frank, Elisabeth, Ronny, Grete, Janne og Mari leika ved ein av leikeplassane på Lyefeltet. Dei kosa seg sang og lo. Plutseleg, ut i frå intet, kom det ein bande på fleire vaksne menn. Dei bandt hendene deira hardt og førte dei opp i heiane innanfor Åsenvatnet.

Då det lei mot kveld lausna mennene litt på tauet rundt handledda og sette to vaktar til å passe på dei. Borna fekk beskjed om å ikkje rømme, og gjorde dei det, ville dei bli straffa med døden. Litt etter litt lata soldatane som om dei sovna. Etter ein halv time kunne Tore ikkje dy seg lengre. Han var livredd. Han ville heim. Han orka ikkje dette lengre. Han la på sprang. Vaktene merka dette så å seie før Tore hadde tatt tenkt tanken, og fanga han.

No vart borna stillt opp i ring med Tore i midten. Beskjeden frå mennene var klinkande klår. Tore skulle bitast i hjel. For at dette skulle gå skikkeleg føre seg sette mennene premissane. Dersom ein ikkje hadde hud mellom tenna etter kvart einaste bet, ville og den dette gjaldt lida same skjeben. Enkelt og greit.

Dette kunne aldri ha skjedd i Noreg. Likevel skjer der i dag. Borna heiter ikkje lenger Tore og Janne, dei bur ikkje på Lye og det er ikkje Åsenheia ein blir frakta til. Det skjer i Afrika, nærare bestem i nord Uganda.