SMS

Eg hadde sett meg inn i toget, tatt fram boka og gjort meg klar til nok ein halvtimes søving/lesing. Etter nokre stoppar kikka eg ut or vindauge. Der såg eg henne. Ho var av den kjekke sorten. Eg kjende henne. Meinar ho kjende meg og. No var det berre om å gjere å finne den rette balansen mellom å lese i boka og å kikke rutinert opp for å helse npr ho kom inn i vogna og unngå å vera arrogant. Time'inga var rimeleg bra, og det verka natureg. Utan eit ord nikka eg, og i nikket låg det eit "god morgon". Sete på sida av meg var ledig. Ho gjorde valet. Og for eit val. Ho sette seg på same rad, berre så langt bort i frå meg som ho kunne. Eg fatta ingenting. SKulle ho håne meg? Då var standaren sett. Eg gløtta kjapt ned i boka igjen. Eg las vidare. Hinduismen sine heilage tekstar. Det var ein fest. Festen blei om mogleg endå kjekkare og undringa større då noko rørte ved låret mitt. Eg fekk ein SMS. Mobilen hadde rista. Lite forstod eg. Det var jo så tidleg! Mindre forstod eg då eg såg kven avsendaren var. SMS'en eg fekk var i frå henne. Eg haldt maska, og svara som om det skulle vore ein SMS frå nokon eg ikkje kunne sjå. Ho svara. Eg svar og slik fortsatte det til vi kom eg måtte gå av toget. Underleg det der. Eg tala ei med henne, men kommuniserte likevel. Eg såg ei på henne, men kommuniserte likevel.