Kjeften

Eg har det i kjeften. Eg talar mykje. Eg seier kva eg meiner. Ofte er det store ord. Det høyres flott ut. Folk kjem med kommentarar som "er ikkje det lit ekstremt?" Somme vil kanskje plukke ut ordet idealist og lime det på ryggen min.

Kanskje det er sant, kanskje eg er ein idealist. I alle fall i kjeften. Ein ideel kjeft. Det er det eg har. Men akk og ve kor lite eg gjer! Heite kveite, ingenting gjer eg! Ingenting! Kva er det i kvardagen eg gjer som visar at eg er ein etterfølgjar av Jesus. Kva gjer eg bevisst av den grunn at eg trur på Han? Igjen; (lite eller) ingenting. Det eg gjer sørgjer eg for at folk får vite om. Vitkig å sole seg i glanse av dei gode gjerningane ein gjer. Eg gjer dei jo trass ikkje kvar dag. Dette er den ideelle situsajonen. Ha det i kjeften. Kjempe bra. Eg digger det. Først legg eg ut om kva eg vil gjera. Så gjer eg ingenting. Deretter gjer eg ein ting, og gjer det klart for verda rundt meg at eg har gjort det. Glitrande!

Gode Gud, pulveriser alt dette! La dei store orda min få konsekvensar. Eg vil det så gjerne (i alle fall om eg skal tru kjeften), om ikkje anna så vil eg ville det!

two, three... and;
ACTION!