Sykkeltur over Horombe

19/9
Opp kl 06.00! Etter ein litt lengre frukost kjørde vi opp den verst stigninga mot Horombesletta. Derfrå sykla vi til Ranohira. Det var om lag 8 mil og det tok om lag 5 timar +/-.


(Horombesletta er verd nokre setningar bare den. Det er eei slette på om lag tre mil. For det meste er det berre gras der, enkelte tre finn finn ein her og der. Eit godt stykke utpåsletta er det ei klynge med trær. Her hadde vi bla ein pause. Pause hade vi og ved den einaste klynga med hus ein ser på sletta. Der kjøpte vi brus, før vi tok trøene fatt igjen. Over sletta finnst det utallege vegar. Eller dvs spor. Over sletta kjører det uendeleg med trailere med last i frå kysten. Under regntida blir vegane øydelagde og lastebilae må kjøre utanom. Slik finnst det sikker 100 ulike vegar for å kome seg over sletta på. Ein fellesnemnar for alle desse er ar dei er utruleg hupete. Det var periodarder det verka i heile meg av di det rista slik i sykkelen. For utan hol i vegen er det og ein god del sand. Det var utruleg irriterande. Vi kunne ha god fart, for så plutseleg å tryne fordi framhjulet sank ned i sanda!For utan Horombe sykla vi jo fem mil på asfalt. Kvar gong vi sykla gjennom ein by skreik folk etter oss: ”Vazaha, vazaha!” som tydar kviting. Det blir vi litt lie av etter kvart)

Så var det middag til blodpris (i forhold til mengden), for så å finne ein guide. (Ein må ha med seg guide for å i det heile få lov tilå bevege seg i nasjonalparkane rundt om i landet. Pris er det lurt p avtale på førhand.)

Etter litt om og men (eg herja med dama som solgte bilettar og sa at eg eignetleg var gassar, men at var bobo eller albino! Ho tvilte ei stund, men så blei ho berre sur…) blei det Mac Gyver (43). Ein ivrig og festeleg guide. Vi bort i mot tvang han til å gå til rotteplassen, han meinte at det var for seint. Vi fekk ikkje sett nokon dyr, men fantastisk natur var det så langt auge kunne sjå! Totalt gjekk vi om lag tre mil, så kokte vi ris og ande egg, noko vi kjøpte hjå nokon som budde like ved.(Mac Gyver var oppgitt og litt sur pga maten. Han meinte at vi kvite burde ha noko godt med oss, i det minste litt kjøtt. Etter kvar bare flirte han av at vi var så ”nadige”. Vi hadde kun med oss litt ris, nokre gulerøter, ein moderat klase med bananer og fire baguettar (”baggettar”) ) Risen og egga sette vi til livs saman med eit par andre guidar. (Hans og meg var dei einaste utlendingae som satt og spiste saman med guidane. Dei andre kvite sat for seg sjølve. Ikkje at det var teit, men det er ver å sitje å høyre på kva guidane snakkar om seg i mellom som er nok av det kjekke!) Vi overnatta under nokre manga (mango) trær.

Det var og eit tysk par og fire franskmenn på same leirplass.

I morgon er det apekatter, foss og eit naturleg basseng. Blir ein hard dag.